Tematem tego tygodnia jest to,na co wszyscy czekamy… WAKACJE  : )

Witam… przed Nami ostatnie spotkanie…KSZTAŁCENIA NA ODLEGŁOŚĆ… : (

Na początek…

Zabawa kreatywna „Wakacyjne skojarzenia”– wycinanie i naklejanie obrazków kojarzących się z wakacjami (wykorzystajcie stare książki,gazety)

Słuchanie wiersza B. Szelągowskiej „Bezpieczne wakacje”

Jak wspaniale! Już wakacje.

To najlepsza w roku pora!

Można pływać sobie w morzu

albo wskoczyć do jeziora.

Na szczyt w górach wspiąć się warto!

Jak tam pięknie i wysoko!

W zeszłym roku po raz pierwszy

Zobaczyłem Morskie Oko!

Ale zawsze pamiętajmy,

by dorosłych się pilnować.

Chodzić w górach –lecz po szlakach,

kremem z filtrem się smarować.

Czapkę nosić –taka z daszkiem

-porażenia się unika.

Kąpać się w strzeżonych miejscach

I pod okiem ratownika.

I rodziców trzeba słuchać.

kto tak robi, ten ma rację.

Ach jak miło, jak wesoło,

bo już przecież są wakacje

Rozmowa na podstawie wysłuchanego utworu

– dlaczego należy się pilnować rodziców?

– co to są górskie szlaki?

– dlaczego latem smarujemy się kremem z filtrem?

– dlaczego można pływać tylko w miejscach wyznaczonych?

Ćwiczenia ortofoniczne „Morskie fale”– dziecko naśladuje szum fal, raz głośniej, raz ciszej

Zabawa dydaktyczna „Znam…”

– utrwalenie znajomości swojego imienia i nazwiska, adresu zamieszkania, imion rodziców lub opiekunów

– przypomnienie dzieciom , komu mogą takie dane powiedzieć i kogo poprosić o pomoc

Karta pracy „Numery alarmowe”

http://www.google.com/search?q=karta+pracy+numery+alarmowe&client=firefox-b-d&tbm=isch

                          BRAWO !!!

BIEDRONECZKI… jesteście gotowe , aby… cieszyć się LATEM i korzystać

                          z WAKACJI : )

Witam Was w piątek… : )

Rozpoczynamy… zabawą ruchową…

„Będę o was pamiętać!”– rozmowa na temat powodów wysyłania listów i kartek pocztowych na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania Letnie opowieści – listy i pocztówki.

„Letnie opowieści – listy i pocztówki”  Małgorzata Szczęsna

Właśnie siedzę na balkonie. Mama położyła na posadzce koc, przyniosłam zabawki, poduszki. Bawię się dobrze, choć tęsknię za moimi koleżankami i kolegami z przedszkola. Słyszę szczekanie psa i patrzę na dół

– Mamo, idzie do nas pan listonosz! Czy mogę zejść i spytać, czy ma coś dla nas?

– Chodź, Aduniu, pójdziemy razem.

Za chwilę wracamy z kupką listów, kartek, ulotek reklamowych, druków.

Przeglądam kolorowe widokówki, odwracam je i widzę znajome litery: A…D…A

– Mamo, ta karta jest do mnie, i ta też, i ta. Nawet list jest do mnie! Idę ze swoją korespondencją na balkon. Rozkładam ją na kocu i liczę, ile mam pocztówek: 1… 2… 3… 4 i list. To ile razem? Pięć! Najpierw biorę list. Po drugiej stronie koperty, na trójkątnej klapie jest napisane: KA… RO… LI… NA. Czytam jeszcze raz. Te literki przecież znam, a nie mogę ich złożyć. Czytam szybciej początek i już wiem! Ten list napisała Karolina.

– Mamusiu! Karolina przysłała mi swoje zdjęcie, jak pływa w dmuchanym różowym kółku

– flamingu! – wołam do mamy po otwarciu listu.

Razem z mamą próbujemy odszyfrować rysunki, które narysowała na kartce. Co chciała mi przekazać? – Tu widać dwie dziewczynki pływające w basenie, a wokół nich serduszka.

Już wiem, pewnie chciałaby, abyśmy poszły razem do parku wodnego, i że bardzo mnie lubi! – domyślam się. – Pójdziemy tam razem, mamo, proszę! – Dobrze, już dobrze, córeczko! – mówi mama, a ja mocno ją ściskam za szyję. – Doskonale radzisz sobie z czytaniem swojej poczty. Mama idzie do kuchni, a ja rozszyfrowuję dalej. Czytam, od kogo jest widokówka ze zdjęciem gór: K… U… B… A. To łatwe: Kuba. Narysował dziewczynkę w zielonej czapce i chłopca z opaską na jednym oku.

Już wiem – z Kubusiem zawsze bawiłam się w Piotrusia Pana. Pewnie tęskni za mną (w rogu narysował czerwone serce) i wspomina naszą zabawę. Pocztówka z widokiem morza jest od: A… G… A

– oczywiście od Agi. Agnieszka mówiła mi, że jedzie nad morze. Narysowała huśtawki i zjeżdżalnie. Często razem bawiłyśmy się na placyku.

Napisała też jakieś cyfry w serduszku. To pewnie numer telefonu jej rodziców. Poproszę mamę i do niej zadzwonię. Biorę do ręki kartę z rysunkiem psa na hulajnodze i już wiem, od kogo ona jest. Odwracam i czytam: K… A… C… P… E… R.

 Tak, zgadłam – od Kacpra. On uwielbia jeździć na hulajnodze i się wygłupiać. Po drugiej stronie narysował: niebieskie fale, żaglówkę z sercem na maszcie i chłopca. Już wiem, pewnie pływał łódką. Ostatnia widokówka przedstawia las i domek. Odwracam i czytam: K… A… M… I… L… A.

To od Kamili! Na tej stronie są cztery małe rysunki w kwadracikach: grzyby, wiewiórka, poziomki, serce. Już wiem, co to znaczy.

– Mamusiu, napisali do mnie Karolina, Aga, Kuba, Kacper, Kamila. Wszyscy mnie lubią i tęsknią za mną!

– Teraz już wiesz, jak przyjemnie jest dostawać listy i pocztówki.

– Wiem! Teraz biorę kredki i odpisuję im. Na pewno często użyję czerwonego koloru. 

Rodzic zadaje dziecku pytania: Kogo zauważyła Ada, gdy bawiła się na balkonie? Co on przyniósł? Od kogo Ada dostała list, a od kogo pocztówki? Co pisały do niej dzieci? W jaki sposób pisały dzieci? Po co piszemy listy i kartki? W jaki jeszcze sposób można do siebie pisać? Czy kiedyś dostaliście list lub pocztówkę?

„Wakacyjna pocztówka” – praca plastyczna  Dziecko wybiera czy chce zrobić pocztówkę  przedstawiającą góry lub morze…

 Z pomocą Rodzica wykonuje pracę, wybraną przez siebie techniką…

Może zainspirujecie się tymi pomysłami…

            Niech Wasza inwencja twórcza pracuje…

                Radosnego weekendu : )

Witajcie w czwartek  : )  Na początek…

„Żegnamy przyjaciół!” – rozmowa na temat przygotowań do wakacji na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania o naszych bohaterach – Walizka.

„Walizka”  Piotr Wilczyński

Wczoraj wszyscy się ze sobą żegnaliśmy. Wszystkie dzieci. Helcia, Bartek, Kosma i Paskal. I wszyscy żegnali się z naszą kochaną panią Kasią. Wiecie dlaczego? Wczoraj był ostatni dzień w przedszkolu. Ostatni dzień przed wakacjami. Było bardzo miło. Pani puszczała muzykę z naszej ulubionej płyty i były tańce, a potem było karaoke. To taka zabawa w prawdziwych piosenkarzy. Pani puszcza taką specjalną płytę. Są na niej piosenki, ale bez słów. Tylko muzyka, a my śpiewamy sami. Ale nie było tak fajnie, jak zawsze, bo troszkę byliśmy smutni. Ja wiem, zdarzało się, że nie chciałam iść do przedszkola. Innym też się nie chciało, ale tak naprawdę to bardzo się polubiliśmy, a teraz długo nie będziemy się widzieć. Dlatego troszkę było nam markotno. Ale po wakacjach znów się spotkamy. My jedziemy na wakacje do cioci Hani, do Jantara. To takie malutkie miasteczko nad morzem. Ładnie się nazywa – Jantar. Tatuś mówi, że bardzo dawno temu tak się mówiło na bursztyn. Tam jest chyba dużo bursztynów. Jak znajdę, to największy dam mamusi. A drugi dam babci. I Michałowi też dam. Ciocia ma domek prawie nad morzem. Trzeba tylko przejść przez lasek na wydmie i już jest plaża. Wezmę mojego dmuchanego rekina i rękawki. Tata powiedział, że mnie nauczy pływać. Już nie mogę się doczekać. Michaś też dziś wyjeżdża z dziadkiem i babcią. Jadą w góry. Jego mama i tata przyjadą później. Wieczorem pakowaliśmy nasze rzeczy. Dużo tego było, bo jedziemy wszyscy. Mama i tato, dziadek z babcią i ja. – Jedziemy na dwa tygodnie, a może być różnie. Musimy więc tak się spakować, wziąć tyle ubrań i butów, żeby nas pogoda nie zaskoczyła. – Mama zawsze myśli o wszystkim. – A ile to jest dwa tygodnie? – Spytałam. – Wystarczy, żebyśmy wszyscy wypoczęli i zdążyli zatęsknić za domkiem – mama uśmiechnęła się do mnie i pogłaskała po głowie. Ja to chyba już trochę tęsknię, bo bardzo lubię mój pokoik i moje zabawki. Najchętniej to bym je wszystkie zabrała ze sobą, ale tata mówi, że nie zmieszczą się do bagażnika i że musimy od siebie odpocząć. Moje zabawki i ja. To trochę dziwne, bo ja się nigdy nie męczę moimi lalkami. Klocki też się nie męczą. – Tak się tylko mówi. Jak trochę zatęsknisz do nich, to po powrocie z większą radością będziesz się nimi bawić – powiedziała mama i pozwoliła mi zabrać tylko jedną lalkę – Sandrę, mojego dinozaura, książeczki z obrazkami , kolorowanki i kredki. Nie szkodzi, mam przecież wiaderko i łopatkę. Będę robić babki z piasku, a może zbudujemy z mamą pałac dla Sandry. No i pływanie na rekinie. Od samego rana zaczęło się. Znieśliśmy bagaże na dół. Misiek z dziadkami już tam był. Zaczęliśmy się ganiać dookoła naszych samochodów. – To ja wsiadam do tego! –A ja do tego .– To ja tutaj. – No to ja tutaj – to wsiadaliśmy, to wysiadaliśmy. – Dzieci! Kończymy tę zabawę. Komu w drogę, temu czas. Pożegnajcie się. Ruszamy – zarządziła mama – tylko samochodów nie pomylcie. – Oj mamo! Przecież nasz samochód jest niebieski, a Michałka czerwony – powiedziałam, gramoląc się do swojego fotelika. Nasi rodzice pożegnali się jeszcze raz, tata zapiął pasy w moim foteliku. Ja siedzę z tyłu, więc jeszcze chwilę machałam Miśkowi przez tylną szybę. Tata też zapiął pasy i ruszyliśmy. Jak tylko wyjechaliśmy na autostradę, słońce zaraz się schowało za chmury. A potem zrobiło się ciemno i zaczął padać deszcz. – Oho! Chyba trzeba będzie wyjąć jakieś ciepłe ubrania, bo jak tak dalej pójdzie, to może się nieźle ochłodzić. Żeby nam się czasem Michasia nie przeziębiła – zatroskała się babcia. – To się dobrze składa, bo musimy zajechać na stację benzynową. Jak się teraz zatrzymamy, to nie będziemy musieli tankować aż do samego Gdańska – tata był zadowolony. Wjechaliśmy na stację, tata otworzył bak i zaczął wlewać paliwo. Mama z babcią podeszły do bagażnika.

– Michasiu, chcesz sweterek z wyścigówką czy bluzę z piłkarzem? – mama się roześmiała.

– Oooo! A co to? – moja walizka była otwarta, ale zamiast moich sukienek i spódniczek i mojego ulubionego różowego dresiku były jakieś chłopczyńskie spodnie i buty.

– To Michała!– krzyknęłam. No ładnie! Wszystko jasne, pomyliliśmy walizki. Kiedy wszystkie bagaże były już na dole, to nawet się śmialiśmy, że są takie same.

– I co teraz? – łezki same popłynęły.

– Przecież nie będę w tym chodziła – pokazałam na plamkowe spodnie Michała.

– Zaraz coś poradzimy – dziadek wyjął komórkę.

– Może nie ujechali daleko.

Halooo! Karol? Daleko jesteście? Ach taaak? – dziadziuś uśmiechnął się tajemniczo.

– Też się zatrzymaliście i już wiecie? – odetchnął z ulgą

– To co? Za pól godziny pod domem? To do zobaczenia. I wszystko się dobrze skończyło. Teraz już siedzimy u cioci Hani na werandzie i popijamy pyszny kompot z rabarbaru. Przed kolacją pójdziemy na spacer na plażę. Założę mój różowy dresik i sandałki z biedronką.

– Obejrzymy zachód słońca, a potem spać – tato przeciągnął się – to był dzień pełen wrażeń.

 Musimy dobrze wypocząć, bo jutro rano czeka nas ciężka praca – zrobił poważną minę.

– Jak to? Przecież miały być wakacje – poczułam, jak mi się buzia układa „w podkówkę”.

 Tata od razu zobaczył i szybciutko mnie przytulił.

– No przecież budowanie zamków z piasku to „cięęężka” robota, co nie?.

– Taaaak – zawołałam, szczęśliwa, że tatuś z tą pracą tylko sobie tak zażartował.

Już wakacje za pasem                            

skwarne słońce nad polem

Zatęsknimy za czasem

za naszym przedszkolem

Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat opowiadania, a następnie  dziecko mówi, czym będzie podróżować w czasie wakacji.

Spróbujcie rozwiązać zagadki o środkach lokomocji…

Pędzi po torze szybko, z daleka,

bo tłum podróżnych na stacji czeka. (pociąg)

Ma skrzydła, choć nie jest ptakiem.

Lata podniebnym szlakiem. (samolot)

Ma maskę, a pod nią konie,

cylindry – nie na głowie.

A w środku siedzi człowiek. (samochód)

Ta wielka latająca maszyna

owada – ważkę, przypomina. (helikopter)

                       BRAWO !!!

Proponuję, aby każdy z was samodzielnie narysował, namalował ulubiony pojazd…  : )

Wiecie, że to już ostatni tydzień zajęć i zabaw KSZTAŁCENIA NA ODLEGŁOŚĆ przed wakacjami?? Oprócz tego tygodnia, zostały Nam jeszcze dwa dni. Tak, to już koniec roku szkolnego Kochani!

Ach, dopiero co był wrzesień…. przyszliśmy do przedszkola… i tak szybciutko zleciało… jesień, zima, wiosna i teraz lato – koniec roku – wakacje. Niektórzy żegnają się już z Nami na stałe – idą do szkoły! My Biedronki życzymy…wszystkiego dobrego! Samych sukcesów w szkole, dobrych ocen, kolegów i koleżanek. Dacie sobie świetnie radę. Wspominajcie Nas miło i czasem odwiedzajcie…                                 Powodzenia!🙂

Z pozostałymi żegnam się na 2 miesiące. Pracowaliście wspaniale przez cały rok, a od połowy marca w trudnych i nietypowych warunkach. Przed Wami wspaniały, długi i zasłużony odpoczynek!

                  BEZPIECZNYCH I UDANYCH WAKACJI : )

       Zajrzyjcie do PIOSENEK…

Witam Was w środę… i… zapraszam na… Zestaw zabaw ruchowych :

• Zabawa orientacyjno-porządkowa Pojazdy. Dziecko porusza się w różnych kierunkach, naśladując ruchy różnych pojazdów: roweru, samochodu, samolotu, pociągu, hulajnogi. Kiedy rodzic podniesie rękę – pojazd zatrzymuje się.

• Ćwiczenia nóg. Dziecko w przysiadzie porusza się w różnych kierunkach, do przodu i do tyłu.

• Ćwiczenia tułowia. Dziecko z Rodzicem ustawiają się parami, tyłem do siebie, w rozkroku. Skłaniają się do przodu i podają ręce współćwiczącemu przez okienko utworzone między rozstawionymi nogami. Następnie prostują się i klaszczą w ręce nad głowami.

• Zabawa z elementem podskoku – Pajace. Dziecko wykonuje podskokami rozkrok i zeskok do podstawy. Podczas rozkroku ma ramiona wyciągnięte w bok, podczas doskoku – opuszczone w dół.

Zabawa ruchowo-naśladowcza „Zabawy nad morzem”

Dziecko naśladuje czynności, które można wykonywać nad morzem,Rodzic podaje hasła – nazwy tych czynności. Np. pływanie, opalanie się, zbieranie kamieni i muszelek, robienie babek z piasku…

Słuchanie opowiadania : „Letnie opowieści – na plaży” 

                       Małgorzaty  Szczęsnej

Uświadomienie dzieciom niebezpieczeństw , mogących przytrafić się w czasie wakacji i sposobów radzenia sobie z nimi

Jest lato, gorąco, a my jesteśmy na plaży. My, to znaczy moi rodzice, brat, siostra i ja Ada. Rozkładamy się nad samą wodą. Tata i ja robimy piękny zamek z piasku – z fosą, mostem zwodzonym i czterema wieżami. Mateusz i Karinka grają w piłkę plażową. Później biorą materac i idą do wody. Leżą na brzuchu i ruszają rękami w wodzie, by odpłynąć od brzegu. Mama, mimo że zaangażowana jest w treść czytanej książki, nagle zrywa się i krzyczy. My z tatą wstajemy i patrzymy, jak materac z Matim i Karinką szybko się oddala. Ratownik też to zauważa i głośno gwiżdże. Moje rodzeństwo odwraca się, zawraca materac i płynie już w naszym kierunku.

– Patrzyliśmy w tę stronę, w którą płynęliśmy. Gdy usłyszeliśmy gwizdek i odwróciliśmy się, byliśmy zdziwieni, że jesteśmy tak daleko – tłumaczy się Mateusz.

– Nie przypuszczaliśmy, że tak szybko oddalimy się od brzegu – mówi zdyszana Karinka. Kładą się na kocach, a ja bawię się zamkiem z piasku. Podchodzą do mnie dzieci, których rodzice leżą koło nas.

– Jaki piękny zamek! Możemy się z tobą pobawić? Kiwam głową. Najstarsza dziewczynka – Kaja, przynosi wodę w wiaderku i dolewa do fosy. Wtedy chłopcy – Dominik i Alek, kładą patyki. Obserwujemy, jak płyną. Woda wsiąka w piasek, patyki nieruchomieją.

Po chwili zabawy dzieci podchodzą do swoich rodziców. Kaja bierze pieniądze i cała trójka idzie kupić lody. Lodziarz oddala się, więc dzieci podbiegają do niego. Z lodami w dłoni rozglądają się dookoła. Kaja przeciera dłonią oczy, pewnie płacze. Bierze Dominika i Alka za dłonie. Nie wie, w którą stronę iść, ale trzyma mocno chłopców, by nie zgubili się w tym tłumie ludzi, koców, materacy.

– Mamo, te dzieci, z którymi się bawiłam, zgubiły się. Nie wiedzą, w którą stronę wrócić do rodziców – pokazuję dłonią miejsce, w którym stoją.

Mama szybko rusza na pomoc. W kilku susach pokonuje odległość do dzieci. Przykuca, coś mówi, uśmiecha się i wskazuje dłonią nasze stanowisko. Ja z daleka macham do nich ręką. Kaja rozchmurza się i pewnie idzie do rodziców.

Rodzic zadaje dziecku pytania: Dokąd wyjechała Ada z rodziną? W co bawiły się dzieci? Co się stało, gdy Mateusz i Karinka pływali na materacu? Co zrobili, gdy usłyszeli gwizdek ratownika? Kto podszedł do Ady, aby pobawić się zamkiem z piasku? Co się stało, gdy dzieci poszły kupić lody? Co trzeba zrobić, gdy zauważymy, że zgubiliśmy się na plaży? Co powinniśmy powiedzieć ratownikowi? Czy kiedyś byliście w podobnej sytuacji? Dziecko przypomina sobie swój adres zamieszkania.

 Ćwiczenia ruchowo-graficzne. Dziecko kreśli w powietrzu za Rodzicem, obiema rękami kształty: fali, ryby, słońca, chmur.

Obejrzyjcie… i… ZAPAMIĘTAJCIE !

Chcecie zrobić morze ?  To popatrzcie…

A może chcecie zrobić rybkę ?… Czeka na Was w ZABAWACH

                           MANUALNYCH : )

Witajcie we wtorek : )

Na początek…

Boogie woogie– zabawa ruchowa

„Gdzie woda jest słodka, a gdzie słona?” – rozmowa  na temat rodzajów wód w zbiornikach wodnych na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania Letnie opowieści – zabawy w wodzie.

„Letnie opowieści – zabawy w wodzie” Małgorzata Szczęsna

Znów jestem na Mazurach nad jeziorem u kuzynów – Roberta i Kasi. Może pamiętacie, że bawię się tu z grupą chłopaków: Maksem, Leonem, Klaudiuszem, Dawidem. Obudziłam się, leżę i myślę, co będziemy dziś robić…

– Ada, ty śpiochu! Wstawaj! – krzyczy Maks, pukając w szybę tuż nad moim łóżkiem.

– Już idę! – mówię, uchylając okno. Przed moją przyczepą stoi cała nasza ekipa.

– Idziemy nad jezioro – mówi Leon, trzymając w ręku wiadro.

– Co będziemy robić? – pytam.

– Zobaczysz. Schodzimy na pomost, gdzie Robert, Paweł i pan Rysiek szykują wędki. Chłopaki podwijają wysoko spodnie i wchodzą do wody. Odgarniają piasek i pokazują mi coś szarego. To glina, którą wyciągamy z wody i wrzucamy do wiadra. Siadamy na pomoście i robimy z niej różne rzeczy – kubeczki, serca, wałki, które ozdabiamy kolorowymi kamykami. Zanosimy nasze wyroby i kładziemy wokół ogniska, by wysuszyły się i wypaliły.

– A teraz robimy kule z gliny i zobaczymy, kto rzuci najdalej! – woła Maks. Robimy stosy kul i rzucamy.

– Najdalej rzucali Klaudiusz i Maks – oceniają panowie z wędkami.

– A teraz wskakujemy do wody – chłopaki zdejmują spodnie i bluzki i w kąpielówkach wchodzą do wody.

– Nie chlapcie! – wołam, przecierając oczy. Powoli wchodzę do wody, a chłopaki ze wszystkich stron nacierają na mnie i obiema rękami rozchlapują wodę. Wtedy potykam się o kamień, przewracam. Robert szybko podbiega, bierze mnie na ręce i grozi chłopakom.

– Ech, ech, ech – kaszlę, bo woda dostała mi się do gardła.

– Ta woda wcale nie jest słodka, ona nie ma smaku – mówię zdziwiona.

– Tak mówi się na wodę, która jest w jeziorach, stawach, rzekach. Tylko taką wodę mogą pić zwierzęta – tłumaczy mi Paweł.

– A słona?

– Słona jest w oceanach i morzach – dodaje pan Rysiek.

– Tak, to prawda, bo jak fala przewróciła mnie, zachłysnęłam się wodą morską i aż drapało mnie w gardle od soli, a oczy mama obmywała mi wodą z butelki.

– Ada, czy ty musisz się ciągle przewracać i próbować, jaka jest woda? – śmieją się chłopaki. Jeszcze długo bawimy się w wodzie. Pływamy przy brzegu w rękawkach, na dmuchanych kółkach, deskach. Obserwujemy pływającą ławicę maleńkich rybek i rodzinę łabędzi. Nosimy piasek i wodę do piaskownicy, która jest tuż przy brzegu. Próbujemy puszczać kaczki na wodzie, ale nie wychodzi nam to jeszcze. Po obiedzie robimy małe łódeczki z połówki orzecha. Wkładamy do środka trochę gliny i wbijamy w nią wykałaczkę z nabitym na nią liściem. Kładziemy się na brzuchu na pomoście, spuszczamy łódki na wodę i dmuchamy, aby popłynęły daleko

– Moja najdalej! – woła Maks.

– Nie dmuchajcie tak mocno, bo moja łódka chwieje się i zaraz się przewróci – mówię zdenerwowana. – Tak jak ty dziś rano, przewróci się i zachłyśnie słodką wodą – śmieją się chłopaki. Wieczorem dorośli siadają przy ognisku. Na grillu robią kolację: pieką mięsa, kiełbaski, zapiekanki, warzywa posypane przyprawami. Palce lizać!

– Ada, nie jedz tyle, bo nie będziesz miała siły biegać i przegrasz – mówi Leon, wkładając do buzi kolejna kiełbasę.

– Jeden, dwa, trzy…. – liczy Maks, bo już bawimy się w chowanego. Teraz, gdy jest ciemniej, łatwiej się schować.

–…Dziesięć! Szukam! Siedzę cicho, schowana za najbliższym drzewem i szukam okazji, żeby wyskoczyć i się zaklepać. Myślę, co jutro będziemy robić…

Rodzic zadaje dziecku pytania: Dokąd pojechała Ada? Co tam robiła? Co się stało, gdy chłopaki ochlapali Adę? Na wodę, która jest w jeziorze, mówimy, że jest słodka. Gdzie jeszcze jest słodka woda? Gdzie jest słona woda? Dlaczego jest słona? Jaka woda jest w kałużach? W co jeszcze bawiły się dzieci na Mazurach? W co wy się bawicie, gdy jesteście nad wodą? O czym należy pamiętać, gdy bawimy się w wodzie?

Obejrzyjcie filmik i spróbujcie nazwać zbiorniki wodne…

,,Skarby w wodzie”– zabawa sensoryczna

Dziecko siedzi na dywanie.Obok na stole,stoi miska z wodą do której Rodzic włożył różne. przedmioty : muszle o różnych kształtach,patyki,kamienie.Dziecko z zawiązanymi chustką oczami,wkłada ręce do miski i dotyka znajdujących się tam przedmiotów-nazywa je i mówi,gdzie można je znaleźć( morze,park,las)

Pamiętajcie że dziś jest Dzień Ojca- Dzień Taty to wyjątkowy moment w roku, w którym otwarcie możesz podziękować Tacie za jego bezwarunkową miłość oraz pokazać mu jak wiele dla Ciebie znaczy. Najlepszym sposobem jest obdarowanie Taty niezwykłym upominkiem… np:laurka ,  który będzie dowodem na Twoje niesamowite uczucie do Taty.

                   POWODZENIA : )

Chętni mogą zajrzeć do PIOSENEK i ZABAW MANUALNYCH…

Witam Biedroneczki i zapraszam na rozgrzewkę…

Tematem tego tygodnia jest LATO

Witam Was w piątek : )

Na początek poćwiczmy…

„Spacer” – zabawa dramowa. Dzieci powtarzają: Idziemy do mamy przez las. To zdanie wypowiadają cztery razy na różne sposoby: jak człowiek przestraszony, szczęśliwy, smutny, zdziwiony. Dzieci naśladują ruchy Rodzica, który mówi: Idziemy pod górę. Tu spotykamy kota (dzieci przeciągają się jak kot) i bociana (stają na jednej nodze, ręce w bok). Schodzimy ze stromej góry na plażę z rozgrzanym piaskiem. Przechodzimy po kamieniach przez rzekę. Tu spotykamy mamę i przytulamy ją.

„KOLORY LATA”- zabawa dydaktyczna

POTRZEBNE MATERIAŁY: papier kolorowy- kolor: biały, czerwony, zielony, fioletowy, czarny, żółty

Rodzic zadaje dziecku pytania: Jakie są kolory lata? Dlaczego? Dzieci podają nazwy kolorów, kładą przed sobą kartkę papieru kolorowego w tym odcieniu i mówią, z czym (co jest związane z latem), każdy z tych kolorów im się kojarzy…

Rodzic prezentuje dziecku, poniżej zamieszczone fotografię roślin i prosi, aby dziecko przyporządkowało kolor ze zdjęcia odpowiedniej kartce papieru kolorowego

 KWIAT LIPY
                                      

LIŚCIE LIPY
                    

LIŚCIE BRZOZY

LIŚCIE MALINY Z OWOCEM                               

LIŚCIE AKACJI

LIŚĆ ARONII Z OWOCEM

IGŁY JAŁOWCA Z OWOCAMI

LIŚCIE MIĘTY

BABKA LANCETOWATA

MNISZEK LEKARSKI

 „MALOWANIE KOLORÓW LATA”

Potrzebne materiały: farby plakatowe koloru CZERWONEGO, NIEBIESKIEGO, ŻÓŁTEGO; pędzel, plastikowy talerzyk / podkładka do mieszania farb.

Polecenie: Wymieszaj wskazane kolory i pomaluj plamy. Jakie barwy powstały? Powiedz, czy powstałe barwy kojarzą ci się z czymś ciepłym, letnim czy zimnym ?

„ROŚLINY MOGĄ LECZYĆ!”- pogadanka na temat popularnych roślin, wsparta opowiadaniem pt. „Letnie opowieści- rośliny na mojej działce”

Gdy rozpoczyna się lato, wszyscy jedziemy na działkę: rodzice, siostra, brat, babcia Asia, pies, żółw, papugi i ja. Mieszkamy wtedy w pięknym miejscu – z jednej strony las, z drugiej łąka, blisko wieś i rzeczka. Na naszej działce rośnie dużo brzóz, sosen, jałowców, krzewów aronii i ziół. Żółw ma tu swoją zagrodę, aby mógł swobodnie poruszać się i jeść, co chce. Papugi przeprowadzają się z małej klatki do przestronnej woliery, którą zrobił tatuś. Piesek biega jak szalony, sprawdza wszystkie swoje miejsca i zaznacza teren. My zajmujemy się wypakowywaniem, układaniem, wietrzeniem, wieszaniem hamaków, huśtawek. Mati i Karinka, czyli moje rodzeństwo, wożą z górki świeży piasek do piaskownicy, a ja myję zabawki i pomagam ustawić zjeżdżalnię. Rano budzi mnie śpiew ptaków i cudowny zapach kwiatów i innych roślin. Wszyscy śpią, tylko babci łóżko puste. Wybiegam przed dom i widzę babcię Asię przytuloną do drzewa. – Dzień dobry babciu, co robisz? – podbiegłam, by dać całusa mojej kochanej babci. – Cześć Aduniu! Przytulam się do brzozy. Nie wiesz, że rośliny leczą? – Wiem, czasem piję ziółka z apteki. Ale przytulanie do drzewa?! -Czytałam o tym i wierzę, że brzoza da mi dużo siły, radości i zdrowia. Nie będą mnie bolały nogi. Po całym roku w mieście muszę się odnowić. – Mamo, nie przytulaj się tak długo, bo wyssiesz z brzozy wszystkie soki i drzewa nam powysychają – żartuje tata i przeciąga się na progu domu. – Babciu, a czy to tylko brzoza tak leczy? – Najlepiej działa na człowieka brzoza, lipa i sosna. – Babcia zamyka oczy, policzkiem dotyka kory, rękami oplata pień drzewa. – Aduniu, przynieś mi parę listków mięty i dziesięć jagód jałowca, tych starych, pomarszczonych! – woła mama przygotowująca śniadanie. Prędko zrywam jasnozielone listki mięty, płuczę i wrzucam do dzbanka z wodą i cytryną. Ranek jest bardzo ciepły i taki napój nas orzeźwi. Ale po co mamie te kulki jałowca? Niosę je do kuchni i patrzę, jak mama rozgniata je, dodaje innych przypraw i posypuje mięso. – Mamo, po co dajesz jałowiec do jedzenia? – Roztarte jagody jałowca i inne przyprawy poleżą z mięsem kilka godzin. Potrawa będzie pyszna, pachnąca i lekkostrawna, czyli po zjedzeniu jej nasz brzuszek będzie lekki. Po śniadaniu idziemy nad rzeczkę. Bierzemy koc, napoje, ciasteczka i ręczniki. Idziemy przez las sosnowy. Jak tu pachnie! Mama każe nam stanąć i wymienić powietrze w płucach. Ale to jest przyjemne! Rozkładamy koc na miękkiej trawie nad rzeczką. Mateusz schodzi na brzeg i wkłada jedną nogę do wody. – Brrr! Nie wchodzę, za zimna! Karinka bierze mnie za rękę. Wbiegamy do wody, rozbryzgując ją. – Może zrobimy skocznię i poskaczemy z niej do wody! Bierzemy się do pracy. Mateuszowi spodobała się ta zabawa i dołącza do nas. Oczywiście! On skacze najdalej. Po pikniku na kocu wracamy na działkę. Biegnę przodem, by jak najszybciej opowiedzieć o wszystkim babci. Nagle potykam się o korzeń i upadam na rozbitą butelkę. – Łał, ,Łał – krzyczę rozpaczliwie, widząc cieknącą krew po kolanie. Tata podnosi mnie, czyści ranę, polewając wodą z butelki. – Musimy cię nieść. Ale co zrobić, by zatamować krew? Mama zrywa liście rosnące przy drodze. Przeciera je, przemywa wodą, rozgniata, aż puszczają sok i przykłada mi do rany. – Co… to… jest? Nie… będzie… szczypać? – łkam. – Aduniu, uspokój się, to liście babki. Zaraz przestanie ci lecieć krew. Rana się oczyści i szybko zagoi. Na działkę niosą mnie na zmianę – tata i na zrobionym z dłoni krzesełku Mateusz i Karinka. Mateusz całą drogę żartuje: – Gdyby kózka nie skakała, toby nóżki nie złamała! Naprzeciw nas wybiega zaniepokojona babcia. – Co się stało? – Skaleczyłam się, babciu! – Dobrze, że przyłożyli ci liść babki. Jutro, Aduniu, będziesz jak nowa! A teraz napij się soku z aronii, który zrobiłam poprzedniego lata. Zaraz uspokoisz się i wzmocnisz! Wypijam soczek, choć jest trochę cierpki. Kładę się w hamaku i, patrząc na lekko poruszające się, maleńkie listki brzozy, zasypiam. Pierwszy dzień tego lata na działce był dla mnie pełen wrażeń. Postanowiłam, że codziennie będziemy zbierać śmieci, które wyrzucają ludzie do lasu. Przynajmniej tu, koło mojej działki, będzie bezpieczna okolica od stłuczonych butelek.

Rozmowa na temat opowiadania: Gdzie Ada spędzała początek lata? Kto pojechał tam z dziewczynką? Jakie prace wykonywali po przyjeździe na działkę? Co robiła babcia? Dlaczego? Dokąd rodzina poszła po śniadaniu? Co tam robili? Co się stało, gdy wracali na działkę? Co zrobiła rodzina, by pomóc Adzie? Pokazywanie dzieciom zdjęć przedstawiających rośliny występujące w opowiadaniu.

 „Rośliny w okolicy mojego domu„- próby rozpoznawania niektórych roślin, które występują w okolicy domu dziecka .

Rodzic nazywa rośliny widniejące na karcie wycieczki . Tłumaczy również, że należy zaznaczyć X rośliny, które zobaczą podczas spaceru po okolicy

Karta wycieczki przedstawia dziewięć rysunków roślin:

1. Mniszek lekarski (dawna nazwa- dmuchawiec, mlecz to inna roślina).
2. Liście mięty.
3. Liść brzozy.
4. Liść maliny z owocem.
5. Igły jałowca z owocem.
6. Babka lancetowata
7. Kwiat i liść lipy.
8. Liść aronii z owocem.
9. Kwiat i liść akacji

                       MIŁEJ ZABAWY ORAZ WYCIECZKI  🙂